ควันหลงหลังเกม คิงส์ คัพ 2019 ที่ ทีมชาติไทย พลาดเสียประตูในช่วงทดเวลาการแข่งขันพ่าย ทีมชาติเวียดนาม ไปอย่างเจ็บแสบ 1 - 0 ทำให้ไม่ได้เข้าไปชิงชนะเลิศ ตามเป้าหมายที่วางเอาไว้
วันนี้ทีมงานขอบสนามบอลไทยขอชำแหละเกมนัดที่ผ่านมาสักนิดนึงว่าการแพ้ เวียดนาม คาบ้านนัดนี้มันสามารถบอกอะไรเราได้บ้าง ???
อย่างแรกเลยขาด ชนาธิป เหมือนขาดใจ สำหรับ ทีมชาติไทย ในตอนนี้จะขาดใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ ชนาธิป สรงกระสินธ์ เพราะ
เกมตรงกลางของเราใน "วันที่มีเจ" กับ "วันที่ไม่มีเจ" มันต่างกันชัดเจน ทั้งความเร็วและประสิทธิภาพ ซึ่งเกมกับเวียดนามก็ตามสภาพที่เห็นเลยครับว่าเกมตรงกลางของเราสู้เขาไม่ได้โดยเฉพาะในครึ่งเวลาแรก
อย่างที่สอง ธีรศิลป์ ยังสำคัญ ข้อนี้ผมเชื่อว่าหลายคนอาจจะบ่นว่า "มุ้ย" เองก็ไม่ไหวแล้ว ผลงานในลีกก็ยังทรงๆ ยิงไม่คมเหมือนเดิม แต่คุณลองดูเกมกับเวียดนามที่เรามีทั้ง
"สุภโชค สารชาติ" กับ "ศุภชัย ใจเด็ด" ในแดนหน้า แม้ทั้งคู่จะสดและวิ่งไล่ตลอด แต่เรื่องเก็บบอลในแดนหน้ายังทำได้ไม่ดีนัก ส่วนนึงอาจจะเพราะเกมเพลสซิ่งเร็วของ เวียดนาม ด้วย
แต่สิ่งที่จะพูดถึง มุ้ย คือต่อให้เขายิงได้ไม่เยอะหรือไม่คมเท่าเดิม แต่การเก็บบอล การพักบอล คือสิ่งที่ มุ้ย ทำได้ดีมาตลอด ดังนั้นผมว่าถ้าเมื่อวานเรามี มุ้ย คู่กับใครสักคนน่าจะดีกว่านี้
อย่างที่สาม การเลือกกองกลาง ที่ผิดพลาด ผมบอกกับทุกคนมาตลอดว่าอย่าเพิ่งวิจารณ์ตอนที่เห็นรายชื่อ 11 คนลงสนาม เพราะอยากให้รอดูผลงานก่อนแล้วค่อยว่าวิจารณ์กันทีเดียว ซึ่งเกมมันจบแล้ว เราได้เห็นฟอร์มกันแล้ว ซึ่งทุกคนน่าจะคิดเหมือนกันว่าตำแหน่งที่ควรถูกวิจารณ์มากที่สุดก็คือกองกลาง
เพราะการเลือกทิ้งกองกลางฟอร์มสดหลายๆ คนในลีกไว้ที่ข้างสนาม แล้วเลือกใส่ตัวที่มีประสบการณ์แทนในเกมนี้ เห็นแล้วว่ามันไม่ช่วยอะไรเลย บางทีเราต้องกล้าที่เปลี่ยนแปลงดูบ้าง เพราะไม่เช่นนั้นมันก็จะวนลูปอยู่แบบนี้ ตัวเล่นดีเลือกให้นั่ง ตัวประสบการณ์เลือกให้เล่น ฟุตบอลต้องอยู่กับปัจจุบัน ถ้ายังยึดแต่ผลงานในอดีตเราก็เปลี่ยนแปลงอะไรให้ดีขึ้นกว่านี้ไม่ได้แน่นอนครับ
อย่างที่สี่ เวียดนาม เขาแน่จริง ใครไม่ชมเวียดนามยังไงผมไม่รู้ แต่เกมเมื่อวานนี้ผมขอชมพวกเขาจากใจจริงที่ว่า เล่นดี , แท็คติกเป๊ะ และ เล่นเป็นทีมมากๆ เพราะการต้องมาเล่นเกมเพลสซิ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายอยู่แล้ว แต่พวกเขาสามารถเอาเราอยู่หมัด จนไม่มีโอกาสง้างยิงดีๆ เลย
และข้อสำคัญที่เขาเลือกไม่เติมเกมรุกริมเส้นมากนัก เพราะเขาต้องการปิดจุดแข็งในเกมริมเส้นของเราเช่นกัน คุณลองดูเกมเมื่อวานนี้ทั้ง ทริสตอง โด กับ โก๋อุ้ม ผ่านไปถึงเส้นหลังแล้วได้เปิดบอลเข้ามากี่ลูกันเชียว และในเมื่อเขาปิดเกมของเราได้ทุกอย่างก็จบ
อย่างที่ห้า เวียดนาม คือจ้าวอาเซียน ที่ผ่านมาด้วยความที่เราห่างกับการเจอะเจอ เวียดนาม มานานถึง 3 - 4 ปี ประกอบกับผลงานของเขาที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเราก็ค่อยๆ ถอยลงคลอง แต่ในเมื่อยังไม่เจอกันเราก็ยังแอบคิดในใจว่า "เหงียนจะสักเท่าไหร่กันเชียว" แต่เมื่อวานนี้จากฟอร์มโดยรวมทั้งหมดที่แม้จะออกมาแบบสูสี แต่สุดท้ายเราคือทีมที่แพ้ สิ่งที่เราต้องยอมรับได้แล้วคือ เวียดนาม ตอนนี้แกร่งจริงๆ และพวกเขาคือเบอร์ 1 ของอาเซียนทั้งศักดิ์ศรีและฟอร์มการเล่นครับ
บทความโดย : บอลกูรู (เจษดาพร ศรีสรง)
