ได้ยินคำชื่นชมหนังเรื่องนี้มายาวนาน ตั้งแต่ปี 2004 แต่กว่าจะได้ดูจริงๆผมก็ต้องใช้เวลาถึง 16 ปีกว่าจะได้ดูได้สัมผัส ใจความที่หนังสื่อสารออกมา ยอมรับว่าตกหลุมรักหนังต้นทุนต่ำเรื่องนี้เข้าอย่างจัง
เรื่องราวของชายหนุ่มคนหนึ่งที่จากบ้านเกิดไปนาน 9 ปี ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ลอสแอนเจลิส แต่กลับพบความจริงแค่ว่า ตัวเองทำได้เป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหารเวียดนามและเป็นตัวประกอบต็อกต๋อยทางทีวีเท่านั้น เมื่อหนทางชีวิตไม่เป็นอย่างที่ฝัน จังหวะประจวบเหมาะที่แม่บังเกิดเกล้าเสียชีวิต เขาจึงตัดสินใจตีตั๋วกลับบ้านเกิดเมืองนอนที่นิวเจอร์ซี่ย์เพื่อร่วมงานศพ
พระเอกของเรื่องชื่อ แอนดรูว์ ลาร์จแมน เหมือนคนผิดหวังไร้จุดหมายในชีวิตไปชั่วขณะ มันพิสูจน์ได้จากความรู้สึกเมินเฉยด้านชา ต่อสิ่งแวดล้อมรอบตัว การหวนคืนบ้านเกิดไม่ต่างอะไรกับสถานะคนแปลกหน้า ใครออกจากบ้านเกิดเมืองนอนตัวเองไปนานเพื่อไปล่าฝัน แล้วนานๆทีกลับมาบ้าน ดูหนังเรื่องนี้จะเข้าอกเข้าใจพระเอกอย่างแอนดรูว์
เมื่อห่างบ้านเกิดไปนานสิ่งที่ทำได้คือการลองไปสำรวจสถานที่เก่าๆในบ้านเกิดอีกสักครั้ง เรียกว่าเริ่มต้นมองหาวันคืนสู่เหย้า เพื่อตามหาความทรงจำเก่าๆที่เคยสูญหายไปอีกครั้ง เขาได้พบเพื่อนเก่ามากมาย เช่นอดีตเพื่อนติดยาที่ปัจจุบันกลายเป็นตำรวจ, เพื่อนเศรษฐีนักประดิษฐ์ของ, เพื่อนพนักงานขายของที่พยายามทำตัวเป็นเซลล์แมนกับเพื่อนเก่า, เพื่อนเก่าที่แต่งชุดอัศวินในฟาส์ตฟู้ด และเพื่อนสนิทที่ยึดอาชีพขุดหลุมศพ ที่เป็นเหมือนคนที่นำพา แอนดรูว์ ที่เที่ยวตามหามุมมองชีวิตในสถานที่แปลกประหลาด เพื่อช่วยตามหาความทรงจำเก่าๆของแอนดรูว์ให้กลับมา
แม้คนรอบข้างแอนดรูว์เต็มไปด้วยแง่มุมที่เปลี่ยนไปจากความรู้สึกเก่าๆ กลายเป็น พฤติกรรมแปลกๆ แต่ถึงกระนั้นเขาก็เหมือนได้พบคนที่จะมาช่วยเติมเต็มชีวิตที่เย็นชา จนแทบไม่รู้จึกคำว่ารีแลกซ์เลย สาวคนนั้นคือ แซม นางเอกของเรื่องที่เจอกันที่โรงพยาบาล ชีวิตเธอก็แปลกประหลาด ไม่ต่างจากเพื่อนของพระเอก แม้จะรู้สึกไม่นานทั้งคู่กลับพอใจในสิ่งที่ต่างฝ่ายเป็นค่อยๆเรียนรู้กัน จนได้ไปทำอะไรบ้าๆร่วมกันในช่วงท้ายเรื่อง
สิ่งที่หนังสื่อสารกับเราคือการนำแง่มุมประเด็นความเจ็บปวดซ่อนไว้กับตัวละคร ทุกคนมีปัญหาเหมือนกันหมด ไม่มีใครสมบูรณ์แบบในตัวเอง ทุกคนมีความเพี้ยนๆ แค่ไม่ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา อาจจะมีคนเข้าใจในสิ่งที่ตัวคุณเป็นไม่น้อย แต่ก็ยังมีคนที่รักและหวังดีเข้าใจในสิ่งที่คุณเป็น
บทหนังตีแพร่ได้ดีให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติ ต้องยอมรับว่าการที่ชัค บรัฟฟ์ พระเอกของเรื่องที่แสดงแล้วยังเขียนบทหนังแถมยังกำกับอีกด้วย ทำให้หลายๆซีนที่ผมดูก็เล่นซะผมจุกอกเหมือนกันในพาร์ทดราม่า มันทั้งเศร้านิ่งสะเทือนอารมณ์
นอกจากนี้ถ้าหากใครได้มีโอกาสดูหนังเรื่องนี้คงจะหลงรักนาตาลี พอร์ตแมน แน่ๆบทแซมในเรื่องดูเพี้ยนน่ารักใสๆบ๊องๆ ต๊องๆดี ถือเป็นการพลิกบทบาทจากที่เคยเห็นผ่านมาๆไปเลย
สรุป : เป็นหนังรักโรแมนติกคอเมดี้ ที่บอกกับเราว่าลึกๆแล้วมนุษย์ทุกคนก็มีความเพี้ยนๆที่ซ่อนเอาไว้เพื่อบดบังความเจ็บปวด แถมยังได้เห็นนาตาลี พอร์ตแมน พลิกคาแรกเตอร์เล่นเป็นสาวใสๆต๋องๆอีก แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว
มอบคะแนนรีวิว 8.5/10
หนังมีฉายแบบถูกลิขสิทธิ์ผ่านทาง Itunes, Amazon และ Google play
