logo-heading

ชีวิตผมเรียนโรงเรียนชายล้วนแถวละแวกสะพานพุทธ ซึงบางครั้งมันก็มีการทำกิจกรรมกับโรงเรียนหญิงล้วนบ้าง แต่โทษทีด้วยความเราเป็นคนสันโดษขั้นรุนแรงเลยไม่ค่อยไปร่วมกิจกรรมอะไรกับเขา และมักจะมีความรู้สึกนึกคิดสงสัยถึงรสนิยมเด็กผู้หญิงวัยมัธยมว่าพวกเธอๆทำอะไรกัน ปรากฏว่าพอดู Sunny วันนั้น วันนี้ เพื่อนกันตลอดไป แม้ว่าจะเป็นหนังญี่ปุ่น แต่ก็รู้ได้ว่าสุภาพสตรีก็มีกิจกรรมเรื่องราวบ้าบอๆไม่ต่างจากผู้ชายแมนๆอย่างเรา ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ผมเข้าใจหัวอกเธอๆเหล่านั้นมากขึ้น

.
ข้อดี
ขออนุญาตไม่เท้าความเนื้อหาเรื่องย่อด้วยมันจะทำให้เสียอรรถรสเพราะเชื่อว่ามีหลายคนยังไม่ได้ดูและผมคิดว่าหนังเรื่องนี้ เหมาะกับคุณสุภาพสตรีมากโดยเฉพาะกลุ่มคนที่เติบโตมาในช่วงยุค 90 โลกที่ปราศจาก Internet กิจกรรมของผู้หญิงรวมกลุ่มกันกินขนม จับกลุ่มกันเมาท์ ถ่ายรูปสติ๊กเกอร์ คุยเรื่องแฟชั่นผู้ชายหล่อหน้าตาดี ฟังเพลงอะไร เต้นแบบไหน ส่งเพจเจอร์นัดเจอกัน หรือพับถุงเท้าหลวมๆ ว่าง่ายๆคือเหมือนรวมเทรนด์วัฒนธรรมในห้วงเวลานั้นมาใส่ในตัวหนัง
.
นอกจากโทนเรื่องที่มีเรื่องวัฒนธรรมสาวๆญี่ปุ่นยุคเฟื่องฟู หนังก็เล่าถึงความสัมพันธ์ของกลุ่มเพื่อนในช่วงเวลายุค 90 กับยุคปัจจุบัน ที่จะถูกบอกเล่าสลับกันไปกับภาพปัจจุบันซึ่งมันให้ความรู้สึกดีมากๆ พออายุมากขึ้นบางคนห่างเหินไป ไปมีชีวิตหลากหลายรูปแบบ แต่ที่ตลกร้ายคือชีวิตมนุษย์เราเวลาจะมารวมตัวกันส่วนใหญ่จะเป็นเหตุการณ์ที่ไม่เป็นใจกันสักเท่าไหร่
.
หนังเจาะลึกชีวิตวัยเรียนที่ย้อนรำลึกพบเจอเรื่องราวที่สนุกสนาน จากนั้นก็จะตัดสลับมาที่พาร์ทปัจจุบันที่ตัวละครแก๊งซันนี่ 5-6 คน ประสบปัญหาชีวิตกันทั้งนั้น บางคนผัวมีเมียน้อย, บางคนชีวิตครอบครัวพัง บางคนเป็นแม่บ้านแต่ชีวิตปราศจากความสุข บางคนมีปมในใจเลือกหายไปแบบที่ติดต่ออะไรกับใครก็ไม่ได้ และเมื่อกลุ่มเพื่อนได้มาพบปะเจอกันพูดคุยแลกเปลี่ยนสารทุกข์สุขดิบกับมาพบเจอโลกที่ไม่เหมือนเดิม ผู้คนหมกมุ่นอยู่แค่หน้าจอโทรศัพท์ในร้านหรือสถานที่นั่งเล่นต่างๆ โลกเปลี่ยนไปจากที่พวกเธอเติบโต แถมบางคนที่ชีวิตไม่เหมือนเดิมเมื่อกว่า 20 ปีที่แล้ว ไม่ผิดแปลกอะไรที่บางคนถวิลหาเรื่องราวเก่าๆ แต่บางคนแม่งไม่ยากจำ
.
บทหนังไม่ได้มีอะไรที่คมคาย แต่อาศัยขายประเด็นเพื่อนเก่ามิตรภาพ วัฒนธรรมวัยรุ่นยุค 90 รักผู้ชายครั้งแรก ซึ่งถ้าหากใครได้ดูก็คงนึกถึงความทรงจำเก่าวัยมัธยมโดยเฉพาะคุณผู้หญิง ทุกวินาทีมีแต่ความสนุก เสียงหัวเราะ บางทีก็น้ำตาซึมไปกับมิตรภาพระหว่างเพื่อน เพื่อนวัยเด็กที่พอโตขึ้น นานๆ ทีจะเจอกัน แต่ทุกครั้งที่เจอ ก็สามารถพาเราย้อนกลับไปยังช่วงเวลาแห่งความสุข ที่หัวเราะได้โดยไม่ต้องคิดอะไร เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
นักแสดง
การแคสติ้งนักแสดงในแก๊งซันนี่จะอดีตหรือปัจจุบัน พยายามหาบุคลิกคาแรกเตอร์ที่ใกล้เคียงกัน ที่ชอบมากคือ ชิโนฮาระ เรียวโกะ และ ฮิโรเสะ ซึสึ ที่รับบทนามิ เหมือนถอดแม่พิมพ์เดียวกันมาแปะ แต่บุคลิกคาแรกเตอร์จะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คน 1 เข้มแข็ง อีกคนดูไม่กล้าไม่มั่นใจ
.
ส่วนคนอื่นๆ อิทายะ ยูกะ, ยามาโมโตะ ไมกะ, โคอิเกะ เอโกะ, โนดะ มิโอะ, โทโมซากะ ริเอะ, ทานาเบะ โมโมโกะ, วาตานาเบะ นาโอมิ, โทมิตะ มิอุ, อิเคดะ เอไลซา คือวัยเด็กก็จะอีกแบบหนึ่งพอโตมาก็จะมีวัยวุฒิอีกแบบหนึ่งไป
.
ข้อเสีย
ผมมองข้ามมันไปเพราะมิตรภาพกลุ่มเพื่อนกลับช่องโหว่จนผมมองไม่เห็นมันเลย
.
สรุป
หนังที่เหมาะแก่สุภาพสตรีอายุ 30-40 ปีที่จะถวิลเรื่องราวเก่าๆกับกลุ่มเพื่อนวัยเรียนมัธยม ตลอดทั้งเรื่องหนังมอบทั้งรอยยิ้ม,เสียงหัวเราะและคราบน้ำตาในเวลาเดียวกัน และบางทีคุณอาจจะอยากกดโทรศัพท์นัดพบเพื่อนเพื่อปรับความทุกข์กันก็เป็นได้
แจกคะแนนรีวิว 9/10
ทั้งนี้หนังจะฉายที่โรงหนัง House Samyan ไปจนถึงวันที่ 5 สิงหาคมนี้
logoline