เชื่อว่าอารมณ์ของแฟนบอล "ทีมชาติไทย" หลายๆ คนกับการนั่งดูทีมชาติตัวเองโดน ทีมชาติจอร์เจีย ถล่มแบบบอลคนละคลาสด้วยสกอร์ 8-0
มันคงเป็นอารมณ์ที่อยากจะร้องไห้ เพราะด้วยความสงสารที่มีต่อนักบอล เพราะสงสารทีมชาติตัวเองที่โดนถล่มขนาดนี้ หรืออาจจะเพราะอายกับสกอร์ที่ทำให้ จอร์เจีย สร้างสถิติใหม่ในประวัติศาสตร์ของพวกเขาไปแล้ว
แต่ควันหลงหลังจบเกมในนัดนี้มีอะไรน่าสนใจ?? หรือเห็นอะไรบ้าง?? หรืออยากจะระบาย?? หรือแชร์ความรู้สึกยังไงได้ในฟีเจอร์นี้เลย
ข้อแรก ความผิดพลาดตั้งแต่ตัวผู้เล่น ที่ไม่ได้หมายถึงการจัด 11 ตัวจริงของ มาโน่ โพลกิ้ง ในนัดนี้นะครับ เพราะเชื่อว่า โค้ชมาโน่ ทำและจัดผู้เล่นอย่างดีที่สุดให้ลงในวันนี้แล้ว แต่ด้วยสภาพทีมที่เรามีผู้เล่นแค่ตัวที่พร้อมมา ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่ชุดที่ดีที่สุด ดังนั้นมันเลยออกมาเละในสภาพที่เห็นกันแบบนั้น หรือต่อให้ใครบอกว่าถึงเอาชุดใหญ่มาก็โดน แต่คุณลองคิดภาพตามนะชุดใหญ่ที่เรามีแพ้แบบนี้ กับชุดที่ไม่มีความพร้อมแล้วเละแบบนี้ความรู้สึกของคนดูมันต่างกัน !!!
ข้อต่อมา การเล่นเสมือนบอลคนละตีนโดยเฉพาะครึ่งแรกที่เห็นเลยว่า จอร์เจีย มาโคตรเต็ม ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ส่งชุดที่ดีที่สุดมาเล่นตั้งแต่ต้น แต่นั่นคือเวทีของเหล่าตัวสำรองและทีมชุดสองที่พร้อมโชว์ของด้วยการขึงและบุกทีมชาติไทยอยู่ฝ่ายเดียว อีกทั้งสปีดบอลที่เร็วกว่าเราแบบชัดเจน ความแข็งแกร่งที่คนละเรื่องกับเราเลย ดังนั้นทำให้ทั้งเกมเราสู้ไม่ได้ด้วยประกันทั้งปวง แต่ก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้างที่ครึ่งหลัง จอร์เจีย เพลาเกมลงไปดื้อๆ แม้จะส่งผู้เล่นตัวจริงลงมา ประกอบกับเขาไม่คมเหมือนครึ่งแรกทำให้สกอร์เราไปจุกอยู่ที่ 8-0
อีกข้อที่โคตรชัด เกมอุ่นเครื่องที่น่าจะมีประโยชน์แต่กับไม่มีประโยชน์เลย มันคือความจริงสุดๆ ครับ เพราะตั้งแต่ที่เรารู้ว่าจะมาเล่นที่ด้วยสภาพทีมที่ไม่เต็มทีมแบบแทบไม่มีผู้เล่นทีมชาติไทยชุดใหญ่เลย เราก็กังวลมากพอแล้วว่ามันจะต่อยอดไปถึงเกมกับ ทีมชาติจีน ในเกมแรกฟุตบอลโลก รอบคัดเลือก ได้มั้ย ?? และพอเห็น ทีมชาติไทย เล่นแล้วก็ต้องยอมรับว่ามันสร้างความผิดหวังให้มากกว่าประโยชน์ที่ได้มาเล่นในเกมนี้อีก ดังนั้นเกมบุกแพ้ จอร์เจีย 8-0 จึงเป็นเกมที่ส่งกลับแบบมีแรงกระแทกกลับมายังทีมงานบริหารสมาคม หรือผู้ใหญ่ที่ดูแลทีมชาติไทยว่าทำอะไรกันอยู่ หรือคิดดีแล้วใช่มั้ยที่เห็นแก่สโมสรมากกว่าทีมชาติไทยที่ต้องการประโยชน์จากฟีฟ่าเดย์
ต่อมา บาดแผลหลังจบเกม แน่นอนว่าการ "แพ้" มันไม่ใช่อะไรที่น่าจดจำอยู่แล้ว และอย่างยิ่งเมื่อเป็นการแพ้ด้วยสกอร์ที่ถล่มทลายมากถึง 8-0 มันน่าจะเป็นฝันร้ายหรือบาดแผลที่ไม่น่าจดจำของนักบอลหลายๆ คนไม่มากก็น้อย ต่อให้ใครจะบอกว่ามันก็แค่เกมอุ่นเครื่องเกมนึง แต่การแพ้ 2-0 กับการแพ้ 8-0 ความรู้สึกมันต่างกันครับ และเชื่อเหลือเกินว่านักบอลไทยที่ไม่เคยรับกับสถานการณ์นี้ต้องมีผลต่อจิตใจบ้างล่ะ ดังนั้นวันนี้การบุกไปโดนยิงขนาดนั้นปฏิเสธไม่ได้หรอกว่ามันน่าจะเป็นแผลในใจที่ติดกลับบ้านมาด้วยแน่นอน
และสุดท้ายเมื่อนำทุกๆ ข้อมารวมกันแล้วการเราที่ต้องทนดู ทีมชาติไทย แพ้ด้วยสกอร์ที่ถล่มทลายมากถึง 8-0 แบบนี้ จบเกมแล้วมันอยากจะร้องไห้จริงๆ นะครับ และผมเชื่อว่าผู้ใหญ่หลายๆ คนดูอยู่ งั้นขอแบบนี้แล้วกันจงใช้เกมที่ย่ำแย่นี้เป็นบทเรียนในการเตรียมทีมครั้งต่อไปให้ดีกว่านี้ให้ได้ครับ เพราะถ้ายังไม่ได้ระวังหรือตะหนักกับสิ่งที่เกิดขึ้นศรัทธาที่สร้างมามันจะหายไปในพริบตานะจะบอกให้
บอลพาดู
