ว่าจะเลิกพูดถึงเอเชี่ยนเกมส์ พูดถึงทีมชาติไทยยู23 ละ เพราะมันตกรอบไปแล้ว และก็ไม่อยากจะไปแตะต้องอะไรให้เกิดประเด็น แต่เมื่อวานนี้ (27 ส.ค.) พอรู้ผลรอบ 8 ทีมของทีมเวียดนาม ที่เฉือนซีเรียไป 1-0 กรุยทางเข้าสู่รอบตัดเชือก อชก.ได้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์
แน่นอนคนเวียดนามคงฉลองกันยกใหญ่ เรียกว่าปิดเมืองฉลองก็ว่าได้กับผลงานที่สุดแสนจะยอดเยี่ยมขนาดนี้ จะว่าไปนี่ไม่ใช่เรื่องที่เกินความคาดหมายหรือเซอร์ไพรส์อะไรขนาดนั้น เพราะเวียดนามชุดนี้เขาพกดีกรีรองแชมป์ ยู23 เอเชีย ที่เพิ่งแข่งขันกันไปเมื่อต้นปีมาด้วย ดังนั้นการเข้ามาถึงรอบรองชนะเลิศ มันจึงเป็นเป้าหมายที่เขาวางไว้อยู่แล้ว และก็สามารถทำได้สำเร็จด้วย อีกเพียงแค่นัดเดียวถ้าพวกเขาผ่านได้ ก็จะเข้าชิง และก็อีกนัดเดียวพวกเขาจะเป็นแชมป์ ดังนั้นเวียดนามต้องการอีก 2 แมตช์ที่พวกเขาจะเก็บชัยชนะในเอเชี่ยนเกมส์หนนี้ ก็จะสถาปนาตัวเองขึ้นมาเป็นเจ้าแห่งเอเชียของจริง ชนิดที่ทีมชาติไทยของเราก็ยังไม่เคยทำได้มาก่อน แต่ก่อนจะไปถึงจุดนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน เพราะด่านต่อไปของเวียดนามก็คือ เกาหลีใต้ แชมป์เก่าเอเชี่ยนเกมส์ และก็มีเป้าหมายชัดเจนว่าพวกเขาต้องการป้องกันแชมป์ครั้งนี้ให้ได้ ตอนนี้ 4 ทีมสุดท้ายของศึกเอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่ 18 ประกอบไปด้วย เวียดนาม ที่จะพบกับเกาหลีใต้ และอีกคู่ก็เป็นบิ๊กแมตช์นั่นคือ ยูเออี พบกับ ญี่ปุ่น ซึ่งทั้งสองคู่จะลงเตะในวันพรุ่งนี้ (29 ส.ค.) ซึ่งเราก็จะได้รู้ว่าคู่ชิงชนะเลิศจะเป็นใคร ส่วนตัวผมแล้วในฐานะที่เป็นคนอาเซียน ผมกล้าพูดเต็มปากว่าผมเชียเวียดนาม ออกตัวนิดจึงก่อนว่าผมเองก็เหมือนแฟนบอลไทยทั่วไปละครับที่เมื่อเราเจอเวียดนาม เจอมาเลย์ เจออินโด เจอพม่า หรือทีมไหนในอาเซียนก็ตาม เราก็ต้องเชียร์ทีมชาติไทยอยู่แล้ว และถึงขั้นเกลียดทีมคู่แข่งด้วยซ้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวียดนาม ซึ่งแฟนบอลไทยก็จะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่สำหรับผมมันคนละเรื่องกัน เมื่อเป็นคู่แข่งเราก็เชียร์ทีมของเรา แต่เมื่อเขาเป็นตัวแทนของอาเซียน หนึ่งเดียวในเวลานี้ผมก็เชียร์เขาเช่นเดียวกัน อย่างน้อยมันก็เป็นหน้าเป็นตาทีมในอาเซียนของเรา ถึงแม้ว่าหากเวียดนามประสบความสำเร็จ ถึงขั้นเป็นแชมป์หรือรองแชมป์เอเชี่ยนเกมส์ครั้งนี้ก็ตาม มันอาจจะทำให้แฟนบอลเวียดนาม มาหยามทีมชาติไทย หยามแฟนบอลไทยก็ตาม ซึ่งเราก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปเกลียดหรือด่าเขากลับเพราะผลงานมันฟ้อง และเขาก็อยู่ในสถานะที่จะกระแหนะกระแหนเราได้ เหมือนที่ครั้งหนึ่งเมื่อเราเอาชนะเขาได้ เรามีผลงานที่ดีกว่า เราก็ไปหยามเขาเช่นกัน เอาละตัดประเด็นเรื่องนั้นไป ที่จะบอกก็คือผมเชียร์เวียดนามเต็มสูบ และลุ้นให้ไปถึงแชมป์เลย ถ้าทำได้อย่างน้อยก็น่าจะมากระตุกต่อมอะไรบางอย่างในวงการฟุตบอลไทยของเราบ้าง ให้รู้สึกตัวว่า "เห้ย บอลเพื่อนบ้านเขาไปถึงไหนกันแล้ว เรายังย่ำอยู่กับที่ เดินกลับหลังอยู่เหมือนเดิม" บอกตามตรงว่าผมเองแอบอิจฉา แล้วก็โคตรอายทีมชาติเวียดนามเลย โดยเฉพาะทีมชุดนี้ ที่เขาพัฒนาไปไกลมาก จำได้ไหมว่าเราเอาชนะเขาได้ในซีเกมส์ เราก็ไปแดกดันเขานู่นนี่นั่น แต่เวียดนามเองเขาไม่สนใจ เขาแพ้ครั้งนั้นก็ไปปรับปรุงทีมมาใหม่ จนได้รองแชมป์เอเชีย และตอนนี้กำลังจะลงเตะรอบรองชนะเลิศเอเชี่ยนเกมส์ ซึ่งมันเป็นพัฒนาการที่เห็นชัดเจนว่าพวกเขาพัฒนาต่อเนื่องและก้าวกระโดดชัดเจนเห็นทีมชาติเวียดนามชุดนี่แล้วก็ทำให้แอบนึกถึงทีมชาติไทย ยู23 ของเราในยุคของโค้ชซิโก้ ที่ก้าวขึ้นมาเป็นชุดใหญ่ในปัจจุบันนี้ไม่ได้
เพราะตอนนั้นเด็กอยู่ 23 ของเรานั้นเทพมาก จนหลายคนก้าวขึ้นมาติดชุดใหญ่ตั้งแต่อายุยังน้อย ผมคิดว่าตอนนี้เวียดนามก็น่าจะเหมือนกัน คือมันเป็นเด็กชุดที่เก่งและเทพมากๆ ขึ้นมาพร้อมๆ กัน ซึ่งถ้าผมเข้าใจไม่ผิดมันน่าจะเป็นชุดยังบลัดที่ครั้งนึงเคยถูกขนานนามว่า "บาร์ซ่าออฟอาเซียน" ตอนนั้นเราหัวเราะเขาที่อยากเป็นบาร์ซ่า แต่ตอนนี้เขาพิสูจน์แล้วว่าพวกเขาของจริง และก็ทำได้จริง ไม่ได้ขี้โม้ อีกอย่างมันไม่ใช่เรื่องฟลุ๊คด้วย ในความคิดของผม ทุกอย่างมันมาจากระบบการจัดการและการวางแผนแบบระยะยาว ที่เวียดนามเขาทำมาอย่างต่อเนื่อง และมันก็เริ่มเห็นผลแล้ว กลับมามองที่ทีมชาติไทยของเรา แผนห่าเหวอะไรต่างๆ ที่วาดฝันกันไว้มีอะไรทำได้ตามแผนมั่ง ในซูซูกิ คัพ ปลายปีนี้น่าสนใจเชื่อเลยว่าเด็กชุดนี้ของเวียดนาม น่าจะเป็นตัวหลักในทีมชุดใหญ่ชุดซูซูกิ หลายคน เผลอๆ อาจจะใช้เด็กชุดนี้เลยก็เป็นได้ เหมือนเมื่อปี 2014 ของทีมชาติไทยเราที่ใช้เด็กยู 23 เป็นหลัก และไม่แน่พวกเขาอาจจะเป็นแชมป์อาเซียนในครั้งนี้ก็ได้เขียนไปเขียนมาก็ไม่รู้จะจบยังไง เอาเป็นว่าผมอายเวียดนามวะ อยากเห็นทีมชาติไทยแม่งดีเหมือนเขาบ้าง ดีแบบดีจริงๆ ด้วยระบบด้วยการจัดการ ไม่ใช่ดีเพราะฟลุ๊ค หรือดีแบบผักชีโรยหน้าเหมือนที่ผ่านๆ มา
มูซาชิ
ติดตามข่าวสารเพิ่มเติมของ ขอบสนาม 
