ขอบสหนัง – Moviereview "To the Ends of the Earth"

ครั้งแรกที่สอบถาม Documentary Club เมื่อ 2 เดือนก่อน ว่า มีหนังทางเลือกอะไรที่จะเข้ามาฉายบ้าง ผมดูลิสต์รายชื่อแล้วมา สะดุดใจกับหนังเรื่องนี้ของผู้กำกับ Kiyoshi Kurosawa ด้วยความบังเอิญ เหตุผลง่ายๆคือหนังญี่ปุ่นไปถ่ายอุซเบกิสถาน ในเศษเสี้ยวความทรงจำประเทศนี้กับความรู้สึกของผมมีแค่ฟุตบอล ที่พวกเขาเป็นมหาอำนาจของทางฝั่งเอเชียในรอบสุดท้ายเอเชียน คัพ หรือคัดบอลโลก เท่านั้น

เมื่อรู้ว่าหนังเป็นเรื่องราวอุซเบกิสถาน ในอีกมิติหนึ่งเป็นสิ่งที่ผู้คนภายนอกยังไม่ได้เห็นทั้งสถานที่ท่องเที่ยว วัฒนธรรมผู้คน ขนบธรรมเนียมบางสิ่งบางอย่าง มันทำให้ผมไม่รอช้าและเลือกที่จะไปสัมผัสหนัง

ข้อดี

หนังเปิดหัวเรื่อง ด้วยเรื่องราวเด็กสาวคนหนึ่งใฝ่ฝันอยากเป็นนักร้อง อยากได้รับการยอมรับในความสามารถของเธอจากผู้อื่น เลือกที่จะไปสมัครงานเป็นพิธีกรทีวีรายการท่องเที่ยว โดยที่พวกเขาอยากได้ความเป็นผู้หญิงน่ารัก สดใสมาเป็นจุดขาย ดึงดูดผู้ชาย การไปประเทศที่คนไม่ค่อยสนใจจากนักท่องน่าจะเป็นการนำเสนอเรื่องราวที่แปลกใหม่ดี

ไอเดียตรงนี้น่าสน แต่ทีมงานชุดนี้คิดแค่จะไปถ่ายทำ แต่สอบตกเรื่องทำการบ้าน การดำเนินงานในทุกๆขั้นตอน พวกเขารู้จักคนอุซเบกิสถาน ดีไม่พอ เหมือนอารมณ์แค่ผิวเผือนเท่านั้น พวกเขาเดินหน้าเปิดหัวถ่ายทำรายการเพราะอยากไปจับปลา ใช้ความเป็นหญิง เขาไปในทะเลน้ำจืด ปรากฏว่ามันล้มเหลว อย่างสิ้นเชิง โดนคอนขอดว่า "จับปลาไม่ได้เพราะเธอนั่นแหละ ปลามันไม่ชอบกลิ่นผู้หญิง" ผู้กำกับพยายามเล่าเรื่องให้ความไม่พร้อมของกองถ่ายนี้ พวกเขาคิดว่าบางประเทศผู้คนหรืออารยธรรมนั้นพร้อมและเจริญแล้ว แต่จริงๆไม่ใช่เลย

การถ่ายทำมันจึงทุลักทุเล โดนเหยียดเพศก็ว่าหนักแล้ว ยังต้องมานำเที่ยวในแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยและต้องเปลี่ยนแผนไปมา อาหารที่ไม่สุกและดิบต้องมานั่งทนกินว่าอร่อย ไปเล่นเครื่องเล่นต้องห้ามสำหรับผู้หญิง ที่ต้องทนเวียนหัว คนท้องถิ่นเตือนก็ไม่ฟัง การถูกคนท้องถิ่น มองว่าเป็นคนแปลกหน้า ไปไหนก็โดนเฝ้ามองอยู่ตลอดเวลา

แม้ว่ามันจะน่าเบื่อตัวละครหลักเซ็ง แต่ความสดใสของเธอที่มีไม่มากในทริปนี้ก็ถูกค้นพบในระหว่างเที่ยวเล่นแล้วเจอแกะ ได้ไปโรงละครโอเปร่า ได้ร้องเพลง ได้สัมผัสบางสิ่งบางอย่างที่เธอไม่น่าได้ทำในญ่ปุ่น แม้ว่ามันจะเป็นทริปซวยๆ แต่ได้เห็นแง่มุมที่งดงามผ่านการเล่าเรื่องที่ดูเป็นธรรมชาติ ไม่ได้เฟคหรือปรุงแต่งให้เลิศหรู

นักแสดง

อัตสึโกะ มาเอดะ ผลงานเรื่องที่ 2 ของอดีตสมาชิกวง AKB48) ที่ต้องพลิกลุคใสๆ มาเป็นคนนำเที่ยว แต่เจอเหตุการณ์มากมายสาระพัด อยู่คนเดียวแบบที่ไม่มีใครพูดคุยไว้ใจได้เต็มปาก พูดคุยอะไรกับใครไม่ได้สักอย่าง บทที่เธอแสดงมีความอ่อนแอ อ่อนโยน ที่ลึกๆแล้วก็ซ่อนความฝันเอาไว้

ข้อเสีย

หนังไม่มีอะไรแปลกใหม่ นอกจากนำเสนอเรื่องราวอุซเบกิสถาน แต่ก็ไม่ได้เชิงลึกมากพอ

สรุป

หนังให้อารมณ์เหมือนพาคนดูไปสัมผัสชีวิตผู้คนในอุซเบกิสถาน ผ่านการเล่าเรื่องที่ไม่สมบูรณ์แบบเอาเสียของกองถ่ายรายการทีวี อัตสึโกะ แสดงหนังเต็มตัวเล่นได้ดีมาก

แจกคะแนนรีวิว 7.5/10

หนังเข้าฉายแล้วที่ House Samyan, Lido Connect และ Bangkok Screening Room